Πέθανε η Μάργκαρετ Θάτσερ

Αναμορφώτρια της Βρετανίας ή καταστροφέας μιας γενιάς συμπατριωτών της;

Η Μάργκαρετ Θάτσερ άφησε το πρωί την τελευταία της πνοή σε ηλικία 87 ετών. Σύμφωνα με το SKY TV, η Θάτσερ υπέστη εγκεφαλικό το οποίο απέβη μοιραίο.
Η λεγόμενη «σιδηρά κυρία», λόγω της πυγμής που επεδείκνυε όσο ήταν πρωθυπουργός της Βρετανίας, αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα υγείας εξαιτίας των πολυάριθμων εγκεφαλικών επεισοδίων που είχε υποστεί και τα τελευταία χρόνια ζούσε σχεδόν απομονωμένη στο σπίτι της στο Λονδίνο.
Το πολιτικό της στίγμα θα μείνει ανεξίτηλο στα χρονικά της χώρας, με την αμφιλεγόμενη πολλές φορές δράση της να αποτελεί ακόμα και σήμερα αντικείμενο διαμάχης μεταξύ των

φανατικών πολέμιων και των πιστών υποστηρικτών της, αποδεικνύοντας γλαφυρά την εντυπωσιακή τομή που άφησε στα πολιτικά πράγματα της Βρετανίας αλλά και σε διεθνές επίπεδο...

Το 1979, η Μάργκαρετ Θάτσερ έσπασε το άβατο του ανδροκρατούμενου βρετανικού κοινοβουλίου και εξελέγη στο ύπατο αξίωμα της χώρας.  Θέση που έμελλε μάλιστα να κατακτήσει άλλες δύο φορές στην πολιτική της καριέρα, η οποία σημαδεύτηκε από τεταμένο κλίμα, κοινωνικές αναταραχές και προσπάθειες αναμόρφωσης της βρετανικής οικονομίας.

Κατά τη διάρκεια των τριών θητειών της, περιέκοψε τις παροχές κοινωνικής πρόνοιας, περιόρισε τη δύναμη των εργατικών συνδικάτων και ιδιωτικοποίησε μια σειρά από κρατικές βιομηχανίες.

Αμφιλεγόμενη προσωπικότητα η ίδια, παραιτήθηκε το 1991 εν μέσω πολιτικού αναβρασμού, βλέποντας τη λαοφιλία της να πιάνει κυριολεκτικά πάτο.Η πολιτικός και πρώην πρωθυπουργός Μάργκαρετ Θάτσερ γεννήθηκε ως Μάργκαρετ Ρόμπερτς στις 13 Οκτωβρίου 1925 στο Grantham της Βρετανίας. Κόρη μικροεμπόρου, η οικογένειά της ζούσε σε διαμέρισμα πάνω από το οικογενειακό παντοπωλείο, όπου η μικρή Μάργκαρετ είχε την πρώτη της επαφή με τα συντηρητικά ιδεώδη του πατέρα της, ο οποίος ήταν μέλος του τοπικού δημοτικού συμβουλίου.

Ως πρωθυπουργός, η Θάτσερ πήρε μια σειρά από σκληρά μέτρα για να αντιπαρατεθεί με την ύφεση που μάστιζε την Αγγλία. Έμεινε γνωστή για την αναμόρφωση των παραδοσιακών βιομηχανικών μορφών της χώρας, μέσα από τη δριμεία επίθεση που εξαπέλυσε στα εργατικά συνδικάτα (όπως οι ανθρακωρύχοι), αλλά και την ευρεία ιδιωτικοποίηση των δημόσιων συγκοινωνιών και των προγραμμάτων εργατικής κατοικίας.

Πολιτικός της σύμμαχος ήταν ο αμερικανός πρόεδρος Ρόναλντ Ρίγκαν, επίσης συντηρητικός, με τον οποίο μοιράζονταν την ίδια δεξιά πολιτική φιλοσοφία. Στη διάρκεια της πρώτης θητείας της η Θάτσερ οργάνωσε την πολεμική εκστρατεία του βρετανικού βασιλικού ναυτικού στην Αργεντινή, με τον γνωστό πόλεμο των νησιών Φόκλαντς.

Επιστρέφοντας στο τιμόνι της Βρετανίας για τρίτη φορά το 1987, η Θάτσερ εισήγαγε μια σειρά ραγδαίων πολιτικών αλλαγών: αυτή τη φορά στο στόχαστρο θα τεθεί η παιδεία και το εθνικό σύστημα υγείας. Οι μεταρρυθμίσεις που προώθησε στο φορολογικό σύστημα ωστόσο την έκαναν να χάσει την ευρεία υποστήριξη στο εσωτερικό του πολιτικού της φορέα, την ίδια στιγμή που μαζικές διαδηλώσεις αποσταθεροποιούσαν την κυβέρνηση των Τόρις.

O πόλεμος των Φόκλαντς

Για τους Βρετανούς, η Μάργκαρετ Θάτσερ ήταν η "ηρωίδα" των Φόκλαντς.Η "Σιδηρά  Κυρία" αντέδρασε σθεναρά κατά την εισβολή της Αργεντινής στα νησιά, στέλνοντας επιτόπου ναυτική δύναμη για να τα επανακαταλάβει. Η επιχείρηση, παρά την μεγάλη απόσταση, στέφθηκε από επιτυχία, προκαλώντας πατριωτική έξαρση στο Λονδίνο.

Η ήττα των Αργεντινών στις 14 Ιουνιου του 1982 διόγκωσε τη λαϊκή δυσαρέσκεια και προκάλεσε την κατάρρευση της Χούντας στο Μπουένος Αιρες ενώ στη Βρετανία, το εθνικό συναίσθημα τονώθηκε. Την κατάσταση εκμεταλλεύτηκε η Θάτσερ κερδίζοντας άνετα την επανεκλογή της το 1983.

Σύμφωνα με αποχαρακτηρισμένα αρχεία που είδαν πέρυσι το φως της δημοσιότητας, η πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας αιφνιδιάστηκε το 1982 από την εισβολή δυνάμεων της Αργεντινής στα νησιά. «Ποτέ, ποτέ δεν περίμενα ότι η Αργεντινή θα εισέβαλλε απευθείας στα Φώκλαντς. Ήταν κάτι τόσο ανόητο, όπως εκτυλίχθηκαν τα γεγονότα, ήταν τόσο κουτό και να σκεφτεί κανείς να το κάνει», είχε δηλώσει η Θάτσερ ενώπιον της βρετανικής επιτροπής έρευνας για τα Φώκλαντς τον Οκτώβριο του 1982, τέσσερις μήνες μετά το τέλος του πολέμου που διήρκεσε 74 ημέρες.

Τα αρχεία του Φόρεϊν Όφις δείχνουν ότι περίπου μία εβδομάδα πριν από το ξέσπασμα του πολέμου των Φώκλαντ στις 2 Απριλίου, αξιωματούχοι του βρετανικού υπουργείου Άμυνας είχαν παρουσιάσει στην πρωθυπουργό σχέδιο αποτροπής μιας ενδεχόμενης εισβολής των Αργεντινών.

Στην προφορική κατάθεσή της στην επιτροπή η κ. Θάτσερ τόνισε ότι ,ακόμα και μετά την παρουσίαση του σχεδίου από το Υπουργείο Άμυνας δε θεωρούσε πιθανή μια στρατιωτική εμπλοκή στα νησιά.  

Η σύγκρουση με τους ανθρακωρύχους

Πολλοί υποστηρικτές της θεωρούν έναν από τους σημαντικότερους θριάμβους της Μάργκαρετ Θάτσερ το γεγονός ότι κατόρθωσε, με την σκληρή πολιτική της και την αμετακίνητη θέση της, να συγκρατήσει την ένταση που πήγαζε από τα συνδικάτα και τις επαγγελματικές ενώσεις. Άλλωστε, η Μεγάλη Βρετανία είχε πληγεί επανειλημμένως από απεργιακές κινητοποιήσεις και αυτό η Σιδηρά Κυρία ήθελε να το καταπολεμήσει.

Για αυτό το λόγο, μάλιστα στη δεύτερη τετραετία της αποφάσισε να εφαρμόσει τις νεοσυντηρητικές της αντιλήψεις με έναν και μόνο σκοπό: να μειώσει τη δύναμη των συνδικάτων. Ακολούθησε μια από τις μεγαλύτερες σε διάρκεια απεργιακές κινητοποιήσεις, αυτή των ανθρακωρύχων, οι οποίοι δεν κατέθεσαν τα όπλα για έναν ολόκληρο χρόνο.

Παρά την ανυποχώρητη στάση τους, ωστόσο, η Θάτσερ θεωρούσε ότι η διαρκής απαίτηση των εργαζομένων για αύξηση μισθών ζημίωνε την βρετανική οικονομία. Όλο αυτό είχε ως αποτέλεσμα να χωριστεί στα δύο η χώρα, με όσους υποστήριζαν την αντιλαϊκή στάση της πρωθυπουργού και άλλους που έπαιρναν το μέρος των εργαζομένων.

Με μειωμένη τη δύναμη των συνδικάτων, πολλά ανθρακορυχεία έκλεισαν, ακολούθησαν ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων επιχειρήσεων, με έναν στόχο: την περικοπή δημοσίας δαπάνης.

Ακόμα και με δρόμους πνιγμένους στον κόσμο, ακόμα κι έπειτα από την ιδιαίτερα αρνητική κριτική στο πρόσωπό της η Θάτσερ ήταν απτόητη. Εξάλλου, ποτέ δεν την ενδιέφερε να είναι αρεστή...