Στροφή πολιτικών... αλλά και πολιτών

Της Στιντσούδη Ιωάννα

Μια άλλη μέρα ξημέρωσε τη Δευτέρα για την Ελλάδα. Ο λαός εκφράστηκε με την ψήφο του, νέα κυβέρνηση λαμβάνει τα ηνία του κράτους να φέρει εις πέρας το επαχθές έργο της. Μια «καμένη γη», που θυμίζει φοίνικα. Γιατί σαν φοίνικας πρέπει να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες της η Ελλάδα.

Τελικά, είμαστε παράξενος λαός, εμείς οι Έλληνες. Μας ενώνει η υπομονή και ο φόβος, ενώ μας χωρίζει η ανυπομονησία και η μισαλλοδοξία! Τόσα χρόνια κάθε οικογένεια με τις θυσίες της υπέμεινε τα δυσβάσταχτα μέτρα των προηγούμενων κυβερνήσεων με παρονομαστή τον φόβο και, καλά – καλά δεν έδειξε «χαρακτήρα» η νέα κυβέρνηση και όλοι άρχισαν να επικρίνουν χωρίς να δουν πράξεις!

Ας είμαστε λίγο ρεαλιστές… Δεν υπάρχει μαγικό ραβδάκι του Harry Potter που με ένα ξόρκι θα εξαφανίσει το μαύρο «μερκελιανό» σύννεφο που κατοικεί επίμονα πάνω από τη φωτεινή χώρα μας. Θέλει πολλή υπομονή ΚΑΙ από δω και πέρα!

Πλέον, δε διαδραματίζει τόσο σπουδαίο ρόλο αν κυβερνά η Αριστερά, η Δεξιά, το Κέντρο… Γιατί σίγουρα αυτές οι συντεταγμένες δεν ακτινοβολούν τόσο τις έννοιες που υφάνθηκαν κατά την ανέγερσή τους. Έχει μεταβληθεί κατά πολύ το περιεχόμενό τους και, εν πολλοίς, είναι εικονικό –βωμού συμφέροντος χάριν.

Πλέον, σημασία έχει αν κυβερνούν Έλληνες ή ανθέλληνες, φιλοπάτριδες ή προδότες! Είναι μια καλή ευκαιρία να δούμε ποιος αγαπάει τελικά αυτόν τον τόπο – αν υπάρχει κάποιος τελικά - αν διατίθεται να αγωνιστεί για το εθνικό συμφέρον και να μάχεται για να κρατήσει καθαρό το κύρος της χώρας μας, της Ελλάδας μας, το οποίο σπιλώθηκε και χλευάστηκε στα μάτια και του εξωτερικού.

Και για να έχουμε καλό ερώτημα… Μεταβολή στη στάση της πρέπει να κάνει μόνο η κυβέρνηση; Μάλλον όχι…

Πρέπει να κάνουν και οι πολίτες, οι οποίοι κοιτούν την αναπαυτική - αναξιοκρατική ως επί το πλείστον - θεσούλα τους, παραγκωνίζοντας το μέλλον των παιδιών τους – αν δεν είναι ήδη εξασφαλισμένο, στα πλαίσια των πελατειακών σχέσεων πάντα. Γιατί, οι πελατειακές σχέσεις δε δημιουργήθηκαν από μόνες τους. Αν υπάρχει πομπός, υπάρχει και δέκτης. Αν δε βρει ο βουλευτής τον πολίτη, θα πάει ο πολίτης να βρει τον βουλευτή.

Πριν κατακρίνουμε, λοιπόν, εκείνους που πρόκειται να επωμιστούν το βάρος της ευθύνης, ας κρίνουμε πρώτα τους εαυτούς μας, ψάχνοντας τι αληθινό υπάρχει στην εθνική μας συνείδηση.

Κι αν δεν υπάρχει πια ενωτική εθνική συνείδηση, νομίζω πως ήρθε η ώρα να τη χτίσουμε, ανεξαρτήτως προσωπικών πεποιθήσεων, θρησκευτικών διαφοροποιήσεων, κλπ. Γιατί, πάνω από όλα, είμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ! Ανήκουμε στη χώρα που γέννησε από τα αρχαία σπλάχνα της τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Πρέπει και εμείς οι ίδιοι να μας κάνουμε ΠΕΡΗΦΑΝΟΥΣ. Δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών… Αν δεν αγαπήσουμε το «εμείς», αν δεν αγαπήσουμε την πατρίδα μας, πώς απαιτούμε να την «πονέσουν» οι ξένοι;

Πηγή: http://mnefada.blogspot.gr/