Τρίτη 21 Απριλίου 2015

Αβέβαιο Ελλήνων μέλλον



Της Ιωάννας Στιντσούδη
Ακούγοντας διάφορες ιστορίες από παππούδες και γιαγιάδες για τα νεανικά τους χρόνια, το πρόσωπό μας προσαρμόζεται σε διάφορους μορφασμούς που εναλλάσσονται από συμπάθεια σε έκπληξη και  θαυμασμό για όσα πέρασαν… Λες και μιλούν για εποχές του πολύ μακρινού παρελθόντος, για μια άγνωστη Ελλάδα βουτηγμένη στους πολέμους και την ένδεια, την πείνα και την ταλαιπωρία, τις καθημερινές κακουχίες και την καθημερινή βιοπάλη. Η Ελλάδα που γνώρισαν οι γονείς μας ακούγεται λίγο έως πολύ διαφορετική. Φτώχεια στην αρχή, δραχμές, χειρωνακτικές εργασίες στο ζενίθ, μεροκάματα, οικονομική άνοδος, μετάβαση από τη δραχμή στο ευρώ.

Για εμάς τους νέους, η εικόνα της Ελλάδας του σήμερα, φαντάζει τρομακτική και εχθρική. δε μας έλειπε τίποτα εξ αρχής. Ύστερα ήρθε το ευρώ. Να και η αύξηση της ανεργίας! Να και η οικονομική κρίση, αγκαζέ με την ηθική κρίση. Αδιέξοδα. Κοροϊδία. Απαισιοδοξία. Πόλεμος (οικονομικός).
Μα τι άτυχη γενιά που είμαστε! Τώρα που είμαστε νέοι, γεμάτοι με σωματική ρώμη και αισιοδοξία στα πνευμόνια μας, περπατούμε σε δρόμους αγνώστους, με τα χέρια δεμένα και τα «σκυλιά» λυμένα, έτοιμα να κατασπαράξουν τη σάρκα μας. Λες και μας έχουν πετάξει σε μια φυλακή, σαν να θεωρούμαστε ένοχοι για εγκλήματα που δε διαπράξαμε. Τι να κάνουμε… Κάποιος πρέπει να αποτελεί το «εξιλαστήριο θύμα» για μια θυσία που θα φέρει ένα καλύτερο αύριο - εδώ γελάμε.
Βλέπεις το φόβο των μεγαλύτερων στα μάτια τους, καθώς σε κοιτούν. Σαν να σε λυπούνται που η γενιά τους σε καταδίκασε. Βλέπουν νέους που τους κοροϊδεύουν διάφορα προγράμματα που ξεγελούν την ανεργία με το να παγώνει η κάρτα ανεργίας, αλλά το στομάχι που πεινάει επειδή δεν πληρώνεσαι δεν ξεγελιέται… Είναι και αυτή η απαιτητική βιολογική υπόστασή μας ρε παιδί μου… δεν την ξεγελάς με τίποτα. Λες «δουλεύω», αλλά στην ουσία σε «δουλεύει» το «υπέροχο» αυτό ελληνικό κράτος. Και αφού το «όλον» έδωσε το δικαίωμα, αρχίζει και το «μέρος» να σε «δουλεύει».
Πήγες να σπουδάσεις. Και τι έγινε; Απέκτησες μια μόρφωση. Και ποιος νοιάστηκε; Είσαι νέος κάτω των είκοσι πέντε με προϋπηρεσία τριάντα χρόνων; Αυτό μετράει! Αν είσαι, μπορείς να διεκδικήσεις μια δουλειά με πολύ καλό μισθό που ανέρχεται στα τετρακόσια ευρώ περίπου (μη φανώ και υπερβολική). Μισθός που σου επιτρέπει να ζήσεις αξιοπρεπώς, πληρώνοντας πάγια έξοδα, τα απολύτως απαραίτητα και τρώγοντας ασβέστη από τους τοίχους του σπιτιού σου.
Μάλλον αυτό είναι το νόημα του να ζει κανείς με περιπετειώδη τρόπο. Έναν τρόπο που δεν θα το μάθουν οι γονείς μας, όσο και να τους κόψουν συντάξεις και μισθούς. Δε θα μάθουν ποτέ το φόβο μας απέναντι σε ένα αύριο, του οποίου η βεβαιότητα είναι ότι είναι αβέβαιο.
Καλό μας κουράγιο.
Πηγή: http://mnefada.blogspot.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου