Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2016

Προμήθεια αναπηρικού καροτσιού με την συνδρομή του Συλλόγου «Η ΣΤΡΑΝΤΖΑ»



Όταν η προσπάθεια έχει υπομονή και επιμονή έχει αποτέλεσμα. Αυτό ήταν και παραμένει να είναι το άλφα και το ωμέγα της προσπάθειας που ξεκίνησε εδώ και μήνες από τον Σύλλογο Στραντζαλιωτών «Η ΣΤΡΑΝΤΖΑ» με το μάζεμα καπακιών , που απέφερε την προμήθεια αναπηρικού καροτσιού.

       Πριν από μήνες ξεκίνησε μια συνεργασία με τους μαθητές των 2ου , 3ου και 5ου Δημοτικών Σχολείων Γιαννιτσών , την εθελοντική ομάδα «ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ» ,του πλαισίου δράσεων ποιότητας της Μονάδας Γιαννιτσών του Γενικού Νοσοκομείου Πέλλας , αλλά και ιδιωτών. Στόχος να μαζευτούν πολλά ………… κιλά καπακιών , τα οποία μεταφράζονται σε μια φιλανθρωπική κίνηση.
     Στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στα γραφεία του συλλόγου ήταν παρών και ο αναπληρωτής Διοικητής του Νοσοκομείου Γιαννιτσών κ. Αλ. Βουδρισλής , που έκανε αναφορά στον εθελοντισμό , αναφέροντας την εθελοντική αιμοδοσία.
      Ο σύλλογος από την πλευρά του τονίζει πως συνεχίζουμε και δεν σταματάμε , μια προσπάθεια που όταν ξεκίνησε δεν φανταζόμασταν τα αποτελέσματά της. Τώρα με μεγάλη χαρά και κουράγιο που μας δώσατε παίρνουμε την δύναμη να συνεχίσουμε και θα το κάνουμε με μεγαλύτερη ένταση.
ΜΕ  ΤΙΜΗ
ΤΟ  ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ  ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ








Μήνυμα μαθητών παιδικών και εφηβικών τμημάτων

Εκ μέρους των παιδικών και εφηβικών τμημάτων του συλλόγου θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που ήρθατε στην σημερινή (30/10/2016) εκδήλωση. Το συγκεκριμένο εγχείρημα , αυτό της συλλογής καπακιών είναι σημαντικό κομμάτι της δράσης μας. Μπορεί αρχικά να φαινόταν παράξενο και ο στόχος των 2,5 τόνων καπακιών φάνταζε ακατόρθωτος ,  όμως σιγά-σιγά άρχισε να γίνεται προσωπική υπόθεση. Κανένας μας δεν είχε συμμετέχει σε κάτι παρόμοιο. Ωστόσο όσο περνούσε ο καιρός όλο  και περισσότερα παιδιά συνέβαλαν όσο το δυνατόν πιο πολύ. Μέσα από την διαδικασία , που σε εμάς έμοιαζε και λίγο παιχνίδι , γνωρίσαμε την έμπρακτη βοήθεια και τη συνεργασία με τα υπόλοιπα παιδιά. Κάθε φορά που μια (από τις 117) κούτα γέμιζε καθόμασταν με υπομονή να μετρήσουμε τα καπάκια και όταν τελικά έκλεινε η ικανοποίηση ήταν μεγάλη. Βλέποντας σήμερα όλες τις κούτες μαζεμένες δε νιώθουμε τίποτα άλλο παρά περηφάνια και χαρά. Όλα όσα για τα οποία προσπαθούσαμε τόσος καιρό παίρνουν ζωή και γίνονται μέρος κάτι πιο μεγάλου από τον καθένα μας. Πριν από ένα χρόνο όλα αυτά έμοιαζαν μακρινά. Κι όμως αυτή τη στιγμή δε θα μπορούσαμε να είμαστε πιο ευγνώμονες για αυτή την ευκαιρία που μας δόθηκε , να βοηθήσουμε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη.

Σας ευχαριστούμε.   

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου