«έκρηξη» των ακροδεξιών στην Ουγγαρία είναι μόνο μερικά από τα πάμπολλα κρούσματα της αποδοχής της ρατσιστικής ρητορικής και πρακτικών στην Ευρώπη και είναι αυτά που θα παρουσιάσουμε σήμερα στο ΕThe Magazine του EleftherosTypos.gr.
Φυσικά σε όλα αυτά προστίθεται και το υπερατλαντικό παράδειγμα της εκλογής του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ. Εάν εξετάσει κάποιος το ζήτημα ιστορικά, θα διαπιστώσει πως σε συνθήκες βαθιάς κρίσης και ύφεσης του συστήματος, όπως αυτή που βρισκόμαστε τώρα, υπάρχει έξαρση του συντηρητισμού, του ρατσισμού, του φασισμού με λίγα λόγια.
Σήμερα λοιπόν θα παρουσιάσουμε την έξαρση αυτή μέσα από τις εκλογικές αναμετρήσεις σε χώρες της Ε.Ε, τα τελευταία 20 χρόνια.
Ολλανδία
Οι εκλογές της 15ης Μαρτίου διέψευσαν πολλούς δημοσκόπους οι οποίοι έφερναν στην πρώτη θέση τον ακροδεξιό Βίλντερς ωστόσο αυτό δεν αναιρεί το ότι πλέον 2ο κόμμα στη χώρα με εκλογική άνοδο είναι οι ακροδεξιοί του Βίλντερς.
Η επιτυχία αυτή επίσης ξεθάρρυνε και άλλα δεξιά κόμματα να εκφράσουν τις πραγματικές ρατσιστικές τους απόψεις, κάτι που θεωρείται ως… επιτυχία.
Το κόμμα «Ελευθερίας» έκανε την εμφάνισή του στο Ολλανδικό κοινοβούλιο το 2006 με 5,9% και πλέον έχει φτάσει στο 13,1%.
Γερμανία
Το κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) στις τοπικές εκλογές του 2016 πήρε περίπου το 1/4 των ψήφων και έχει εκπροσώπηση στα 10 από τα 16 τοπικά κοινοβούλια της χώρας.
Τα στελέχη του κόμματος έχουν εκφράσει ανοιχτά την… απορία τους στο γιατί η Γερμανία προσπαθεί να «εξαγνιστεί» από το ναζιστικό παρελθόν της.
Tο ΑfD «ξεπετάχτηκε» στα έδρανα του κοινοβουλίου το 2013 με ποσοστό 4,7%, ενώ στις τελευταίες δημοσκοπήσεις φαίνεται να παίρνει ένα διόλου ευκαταφρόνητο 11% που φυσικά, έχει διαφορετική βαρύτητα όταν προέρχεται στην χώρα που γέννησε τον ναζισμό.
Αυστρία
Το Κόμμα Ελευθερίας της Αυστρίας «FPO» ιδρύθηκε το 1956 από Αυστριακούς ναζί και αυτό και μόνο του λέει πολλά.
Τα ποσοστά του κόμματος αυτού είναι εδώ και χρόνια υψηλά, κερδίζοντας ένα 29, 9% το1998, στη συνέχεια έπαθε «καθίζηση» το 2002 συγκεντρώνοντας 10% και από εκεί και πέρα η πορεία του ήταν ανοδική μέχρι να φτάσει στο 35,1% στις τελευταίες εκλογές.
Ο αρχηγός του κόμματος Χάιντς Κρίστιαν Στράχε, βγήκε πρώτος σε ψήφους στον πρωτο γύρο των εκλογών του 2016 αλλά δεν πήρε ποσοστό άνω του 50% και έχασε στον δεύτερο γύρο από τον Αλεξάντερ Βαν Ντερ Μπέλεν των «Πρασίνων», που συμπλήρωσε ποσοστό 53.8% έναντι 46.2% του Κρίστιαν Στράχε.
O Κρίστιαν Στράχε κατά την… προσφιλή τακτική τέτοιου είδους κομμάτων, δηλώνει ότι δεν είναι ακροδεξιός.
Επίσης δηλώνει ότι οι Εβραίοι δεν είναι κακοί, κακό είναι το «πολιτικό Ισλάμ» που θέλει να τους καταστρέψει. Το «πολιτικό Ισλάμ έχει σκοπό την παγκόσμια κυριαρχία» συμπληρώνει χρησιμοποιώντας λίγο μεταλλαγμένη ως προς τον «εχθρό», την ναζιστική προπαγάνδα που χρησιμοποιούν οι ναζί για τους Εβραίους.
Πολωνία
Στην Πολωνία το ακροδεξιό κόμμα «Νόμος και Δικαιοσύνη» όχι απλά έχει δύναμη, αλλά είναι και κυβέρνηση.
Η τάση ενίσχυσης των ρατσιστικών ιδεών στη χώρα φάνηκε από το 2001 όταν συγκέντρωσε το 9,1% των ψήφων, το 2007 έγινε το δεύτερο κόμμα της χώρας με 27% και πλέον με 37,6% στις τελευταίες εκλογές του 2015 είναι και στον πρωθυπουργικό «θώκο».
Ουγγαρία
Παρ’ ότι η Ουγγαρία είναι μία από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, θα μπορούσαμε να πούμε πως η σχέση της με τον φασισμό και τον ναζισμό είναι μάλλον… παραδοσιακή (η Ουγγαρία ήταν σύμμαχος της Γερμανίας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο).
Έτσι λοιπόν λίγα χρόνια μετά την αλλαγή καθεστώτος και συγκεκριμένα το 1998, το ακροδεξιό FIDESZ συγκέντρωνε το 28,2% των ψήφων, για να φτάσει σήμερα να είναι κυβέρνηση με ποσοστό 44,8%, έχοντας μάλιστα και μείωση από τις προηγούμενες εκλογές του 2010 όπου πήρε 52,7%.
Ο λόγος είναι ότι ψήφους του «έκλεψε» ένα άλλο νεοναζιστικό μόρφωμα, το Jobbik, που το 2014 συγκέντρωσε το 20,2% και αναδείχθηκε σε 3η δύναμη της χώρας.
Δεν είναι απορίας άξιον λοιπόν η στάση της Ουγγαρίας απέναντι στους μετανάστες, η οποία είναι ίσως η πιο σκληρή στην Ευρώπη.
Γαλλία
Το «Εθνικό Μέτωπο» που κληρονόμησε η Μαρίν Λεπέν, από τον πατέρα της, αναμένεται στις εκλογές της 23 Απριλίου να είναι μέχρι και πρώτο, στον πρώτο γύρο.
Η Μαρίν Λεπέν, έκανε ένα rebranding του κόμματος, που εκφράζει τις ίδιες ξενοφοβικές και ρατσιστικές ιδέες με τότε που το ίδρυσε ο πατέρας της, άλλα υπεκφεύγοντας να μιλήσει ανοιχτά για τις απόψεις της, όπως ο πατέρας της που είπε ότι «οι Γάλλοι συνεργάτες των ναζί, δεν έκανα κάτι απάνθρωπο αφού βοήθησαν να εκτελεστούν κομμουνιστές και διανοητικά άρρωστοι» ενώ αρνείται και το ολοκαύτωμα των Εβραίων.
Το 1997 συγκέντρωσε 15,3% για να πέσει στο 4,3% το 2007 και να φτάσει στο μεγάλο 27,7% το 2015.
Σουηδία
Το κόμμα των «Σουηδών Δημοκρατών» όσο και αν ακούγεται αταίριαστο με το όνομα του, γεννήθηκε το 1988 μέσα από το «κίνημα της λευκής ανωτερότητας». Αυτή την στιγμή είναι το τρίτο κόμμα στην Σουηδική Βουλή, παίρνοντας 12,9% στις εκλογές και έχοντας 49 βουλευτές (στις εκλογές του 2006 είχαν μόλις 2,9%). Η ρητορική του αρχηγού του κόμματος Jimmie Akesson, θέτει ως «αιχμή το δόρατος» το κλασσικό «έρχονται οι ξένοι και μας παίρνουν τις δουλειές».
Υπάρχουν πάρα πολλά ρατσιστικά περιστατικά από μέλη του κόμματος με χαρακτηριστική μια δήλωση του αρχηγού του κόμματος το 2002, όταν αποκάλεσε τους μετανάστες στην Σουηδία «παράσιτα».
Εν κατακλείδι
Την φράση-κλειδί για την πορεία των πραγμάτων την είπε μάλλον ο ακροδεξιός Ολλανδός Βίλντερς τη μέρα των εκλογών ο οποίος δήλωσε πως «το τζίνι δεν γυρίζει στο μπουκάλι».
Και κάπως έτσι είναι καθώς η ιστορία έχει διδάξει πως όταν στη συνείδηση μεγάλου κομματιού κόσμου κόσμου υπάρχει αποδοχή ή και ανοχή φασιστικών-εγκληματικών φαινομένων και ιδεών, τότε αυτό δε μπορεί να λυθεί «απλά και ειρηνικά» μέσα από τις εκλογικές διαδικασίες.
Το παρελθόν έχει καταδείξει πως η «συντριβή» αυτής της ιδεολογίας απαιτεί πολλά πολλά παραπάνω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου