Τετάρτη 28 Ιουνίου 2017

Η πάλη με το "εγώ" μας



 Της Ιωάννας Στιντσούδη

Κάθε μέρα πάνω σε αυτόν τον πλανήτη αποτελείται από μια διαρκή πάλη. Πάλη με όσους διασαλεύουν την ισορροπία της ζωής, των αξιών, πάλη με την επιβίωση, τη συμβίωση, και κυρίως, πάλη με τον ίδιο μας τον εαυτό.
         Κάθε μέρα χτίζεις, χτίζεις, στοκάρεις, αλφαδιάζεις, χρωματίζεις, δημιουργείς ένα "είναι" το οποίο, όσο δύσκολα κι αν χτίζεται, τόσο εύκολα κατεδαφίζεται... Και πόσο κουράγιο να έχεις ως απόθεμα για να ξεκινήσεις πάλι από την αρχή το στοκάρισμα και τις εκδορές που προέκυψαν;

       
  Όσο φιλελεύθεροι και προοδευτικοί κι αν πολεμάμε να είμαστε, όσο προσκολλημένοι κι αν φαντάζουμε στους στόχους μας, πάντα θα απιθώνουμε τα όνειρα και τις επιθυμίες μας, θα πραγματοποιούμε τα βήματά μας πάνω σε μια σκακιέρα που χειρίζεται κάποιος άλλος, μια άγνωστη δυνατότερη δύναμη από τη μονάδα που έχουμε ως μπαστουνάκι στον δρόμο της ζωής, δηλαδή τον ίδιο μας τον εαυτό.
      Μέσα στη δίνη των αλλαγών για την οποία ο Πλάστης μας δε μερίμνησε για έναν ανώδυνο ομοιοστατικό μηχανισμό προσαρμογής, μέσα στον καταιγισμό "σκουπιδιών" που σπιλώνουν αυτή τη Γη και τους κατοίκους της, κάποιοι προσπαθούν να μείνουν ακέραιοι, ανεπηρέαστοι, αυθεντικοί. Τους θαυμάζω γιατί επιμένουν να κρατιούνται από ένα μικρό κλαράκι που φαντάζει βορά στη λαιμαργία του ανέμου των μεταβολών, τόσο αδύναμο, μα με ρίζα πεισματάρικη, που δε λέει να βυθιστεί στον χορό του ανέμου που διαφεντεύει τα πάντα."
"...Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά
πάντα πάντα θα 'ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει..."



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου