Ποια απίστευτα μέσα έχουν στη διάθεσή τους οι ΗΠΑ για τον εντοπισμό βομβών

Πώς μπορούμε να σταματήσουμε γεγονότα σαν εκείνα του μαραθωνίου της Βοστώνης και του Νιούταουν;» διερωτάται δημοσίευμα στο έγκυρο αμερικανικό περιοδικό Slate.«Ευτυχώς, όμως, για όλους, οι επιστήμονες εργάζονται νυχθημερόν για την επόμενη γενιά συστημάτων εντοπισμού. Φυσικά, τα περισσότερα από αυτά τα πρότζεκτ ξεκίνησαν ως προσπάθειες υποβοήθησης των στρατιωτών σε περιπτώσεις ενεδρών κατά την εκτύλιξη επιχειρήσεων. Καθώς, όμως, υποδεικνύει ακόμη μία φορά η πρόσφατη βομβιστική επίθεση στη Βοστώνη, ο κίνδυνος δεν γνωρίζει σύνορα και όρια», αναφέρεται στο δημοσίευμα.

Με αυτό το σκεπτικό, ο ηλεκτρολόγος-μηχανικός και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του

Μίσιγκαν Καμάλ Σαραμπαντί, ειδικότητα του οποίου είναι η έρευνα στο πεδίο του εξ αποστάσεως εντοπισμού μέσω αισθητήρων, συνεργαζόμενος με το Υπουργείο Άμυνας, ξεκίνησε να ερευνά πώς τα συστήματα ραδιο-εντοπισμού μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον απoτελεσματικό εντοπισμό όπλων και βομβών που φέρουν πάνω τους άνθρωποι.

Τα πειράματα που έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι στιγμής δείχνουν πως το σύστημα μπορεί να λειτουργήσει σε χώρους όπως δωμάτια ορισμένου μεγέθους, ο στόχος όμως είναι η επίτευξη εντοπισμού δυνάμει απειλών μέσα σε χρονικό διάστημα του ενός δευτερολέπτου και από απόσταση 100 γιαρδών.

Μία άλλη πολλά υποσχόμενη τεχνολογία έχει να κάνει με τον εντοπισμό οσμών: επιστήμονες έχουν αναπτύξει ένα νέο, υψηλής ευαισθησίας σύστημα που μπορεί να εντοπίσει ασύλληπτα μικροσκοπικά αιωρούμενα στοιχεία εκρηκτικών υλών. Πρόκειται για υπερευαίσθητα ρομπότ, των οποίων η ικανότητα ξεπερνά εκείνη των γνωστών σκύλων ανιχνευτών.

Αποτελεσματικά, όμως, σε αυτό τον τομέα δεν είναι μόνο τα τεχνολογικά επιτεύγματα, αλλά και τα φυτά και πιο, συγκεκριμένα, οι μπιγκόνιες, όπως δείχνουν οι έρευνες του Πανεπιστημίου του Κολοράντο, όπου επιστήμονες έχουν «εκπαιδεύσει» φυτά να αντιδρούν (λόγου χάρη, αλλάζοντας χρώμα) σε ορισμένα χημικά συστατικά στοιχεία.

Άλλοι πάλι ερευνητές έχουν εκπαιδεύσει μέλισσες να εντοπίζουν εκρηκτικές ύλες, μαθαίνοντάς τους να συνδέουν την οσμή δυναμίτη με εκλεκτά «εδέσματα», όπως ζαχαρωμένο νερό, τα οποία τους προσφέρονται ως ανταμοιβή: σαν άλλα σκυλάκια του Παβλόφ, μόλις μυρίσουν ύποπτο υλικό, οι μέλισσες βγάζουν έξω τις γλώσσες τους.

Τέλος, υπάρχει και μία άλλη τεχνολογία εν εξελίξει, για την οποία γνωρίζουμε ελάχιστα και η οποία προκύπτει από έρευνα επιστημόνων του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν και αφορά στη χρήση λέιζερ που έχουν τη δυνατότητα να εντοπίζουν ίχνη εκρηκτικών υλών από μεγάλες αποστάσεις.

Σε κάθε περίπτωση, το μόνο βέβαιο, το οποίο υποδεικνύει όλη αυτή η επιστημονική δραστηριότητα, είναι ότι η επιβίωση στις ΗΠΑ γίνεται ολοένα και δυσκολότερη.