Ωδή σε μία άξια συνάδελφο που βγαίνει σε σύνταξη

Όσο κι αν αναμένεις ένα γεγονός, όταν αυτό γίνεται σιγά-σιγά πραγματικότητα αδυνατείς να το πιστέψεις.....
ΟΠΩΣ Η ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΤΣΑΝΗ ΜΕΛΠΟΜΕΝΗΣ, ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΣ ΜΑΣ ΣΥΝΑΔΕΡΦΟΥ, ΤΗΣ "ΥΠΟΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ", ΟΠΩΣ ΣΥΝΙΘΙΣΑΜΕ Ν' ΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕ..
Το πλήρωμα του χρόνου κανείς μας δεν μπορεί ούτε να αποτρέψει ούτε να το ανατρέψει και το μόνο που μας αφήνεται να πράξουμε είναι να προστρέξουμε στις χαρμολύπες θύμησες, στους ψυχρούς απολογισμούς και λογαριασμούς. 

Για να περιπέσουμε σε ακόμη μεγαλύτερη μελαγχολία, αν διαπιστώσουμε ότι το αποτέλεσμα είναι συνεχώς μειούμενο, αν διαπιστώσουμε ότι το υπόλοιπο όλο και συνεχώς μικραίνει. Και όλοι μας ανεξαιρέτως ξεμακρυνόμαστε συν τω χρόνω από πρόσωπα και πράγματα που μας έχουν γίνει συνήθειες. Τρόπος ζωής. Μέρος της δικής μας ετερότητας, τελικά ολοζώντανο κομμάτι του εαυτού μας, όπως η Μένη…
Με την συνταξιοδότησή της όλοι νομίζω γινόμαστε φτωχότεροι. Δεν έχει νόημα ν' απαριθμήσω τους λόγους ΄έναν-έναν... Αλλά, να, σκέπτομαι πώς μπορούμε οι συνάδερφοι να ζούμε χωρίς τις αγαπημένες της συνήθειες, και πως μπορεί η ζωή μας να πορεύεται ανεόρταστη όταν χωρίζει από οικείες φωνές και παρουσίες. όπως η δική της, όπως επίσης η αγάπη της, το χιούμορ της, η ανιδιοτελής προσφορά της…
Τί να πρωτομνημονεύσει κανείς...
Ενθάρρυνε πάντα τους μαθητές να εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους,τους ευχόταν καλή επιτυχία για να επιτύχουν να εργαστούν ή να αναπτύξουν ένα επάγγελμα που τους ευχαριστεί και τους κάνει περισσότερο ευτυχείς. Να εργάζονται και να συνεργάζονται με ευγενή άμιλλα και όχι ανταγωνιστικά.
Ενδιαφερόνταν για τον πόνο του άλλου, κρυφά. Αθόρυβα,( ο Πανάγαθος Θεός όμως θα της το ανταποδώσει στο πολλαπλάσιο!..)
Εξυπηρετούσε τους πάντες, χωρίς διακρίσεις,αγαπούσε τη δουλειά της όσο κανείς άλλος,αγαπούσε τα παιδιά χωρίς φανφάρες και διατυμπανισμούς και αυτά την λάτρευαν..
Πάντοτε σεμνή, ταπεινή, ευσυνείδητη, διακονούσε το σχολείο με πνεύμα θυσίας και ειλικρινούς ενδιαφέροντος...

Πνεύμα ελεύθερο,κοντά στις καινούργιες εξελίξεις και ευέλικτη, χωρίς παρωπίδες και στεγανά..

Στάθηκε σαν δεύτερη μάνα όχι μόνο στους μαθητές αλλά και στους αναπληρωτές που εργάστηκαν στο Γυμνάσιό μας και ένοιωθαν το σχολείο σαν δεύτερο σπίτι τους..

Το μεγαλύτερο προνόμιο ενός δασκάλου είναι που επικοινωνεί με τους μαθητές του, να τους μεταφέρει τον πολιτισμό του, να τους εμπνέει, να τους δίνει το καλύτερο εαυτό του, να υπηρετεί με εντιμότητα ένα από τα παλαιότερα επαγγέλματα του κόσμου, και αυτό το έπραξε η κυρία Τσάνη με το παραπάνω!..
ΜΕΝΗ:

Γι' αυτά σου τα χαρίσματα ήσουν αγαπητή στους συναδέρφους σου, τους μαθητές σου, τους γονείς σου και σε όλους αυτούς που σε γνώρισαν από κοντά!...
Σ ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΞΙΩΣΕΣ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ!...
Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ Ο ΠΑΝΑΓΑΘΟΣ ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΟΥ ΔΙΝΕΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ, ΥΓΕΙΑ ,ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΛΛΟ ΛΑΧΤΑΡΑ Η ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΠΟΛΥΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΣΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ!

                                                                       Σερέτης Θεολόγος

                                                                     3ο Γυμνάσιο Γιαννιτσών