Τι περιμένει ο Καραμανλής plus για να επιστρέψει

Aπό τον Νικολό Μακιαβέλι

Δεν είναι η πρώτη φορά που γράφεται κάποιο άρθρο ή "αποκάλυψη" για τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, όπως το ρεπορτάζ των "Επικαίρων" για την συνάντηση με τον Τσίπρα στον Λυκαβηττό. Μόνο που αυτή τη φορά το θέμα του περιοδικού προκάλεσε απρόσμενη αίσθηση. Κι αν οι δημοσιογράφοι αναζητούν παραπολιτικά για να κάνουν χαβαλέ με τις γνωστές παπαροαναλύσεις του, ο κόσμος όμως έπαψε να τους ακολουθεί. Αν λοιπόν η υπαρκτή ή ανύπαρκτη συνάντηση Τσίπρα-Καραμανλή προκάλεσε αίσθηση αυτό οφείλεται

στην απογοήτευση του κόσμου από την αμηχανία και ανακολουθία που χαρακτηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ.

Οι πολίτες λοιπόν αρχίζουν να καλούν σε βοήθεια τα μεγάλα πνεύματα του παρελθόντος και ειδικά όσους παραμένουν ηθικά αλώβητοι-δεν έχουν δηλαδή προσωπική εμπλοκή σε σκάνδαλα.

-Μπορεί να σώσει την Ελλάδα ο Καραμανλής;

είναι το αυτονόητο ερώτημα.

Εξαρτάται ποιος Καραμανλής!

Σίγουρα όχι ο Καραμανλής των Αλογοσκούφηδων, των Ζαχόπουλων, των Βουλγαράκηδων, των Μειμαράκηδων, του Σιούφα, του Ζαγορίτη. Η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη έναν ακόμη κρατιστή πρωθυπουργό. Άρα αυτός ο Καραμανλής δεν μας κάνει.

Μας χρειάζεται όμως ο Καραμανλής που έδωσε το λιμάνι του Πειραιά στους Κινέζους, κόντρα στα δάκρυα του ΓΑΠ. Μας χρειάζεται ο Καραμανλής που έδωσε τον ΟΤΕ στην DT και ο ΟΤΕ κατάφερε χάρη στον Μιχάλη Τσαμάζ να γίνει μια σύγχρονη και πανίσχυρη ευρωπαική εταιρεία.

Μας χρειάζεται ο Καραμανλής που θα έχει το σθένος και εκτόπισμα στην διεθνή πολιτική σκακιέρα.

Κάνουμε αυτή την αναφορά στον Καραμανλή γιατί σαν μεσογειακός και μαμάκιας λαός, δεν έχουμε αποβάλλει τον μαμόθρευτο εαυτό μας, ο οποίος αποζητά πατερούληδες και θεούληδες που θα μπορούσαν να μας σώσουν.

Αν ήμασταν αξιοπρεπής λαός κι όχι κακομούτσουνοι βουκόλοι, θα μπορούσαμε να κάνουμε θαύματα και με έναν "ανώνυμο" τεχνοκράτη στο ρόλο του πρωθυπουργού στο Μέγαρο Μαξίμου.

Έναν πετυχημένο τεχνοκράτη με διεθνείς διακρίσεις, ο οποίος θα ενέπνεε στους πολίτες την σημασία της έρευνας και της καινοτομίας, για παράδειγμα. Δύο τομείς στους οποίους έχει φύγει μπροστά το Ισραήλ και είναι παράδειγμα προς μίμηση.

Πως να μιμηθεί όμως αυτός ο λαός το Ισραήλ όταν βρίσκεται στο έλεος των νερουλάδων για παράδειγμα.

Ποιοι είναι οι νερουλάδες; Μα εκείνοι που κουβαλάνε το νερό με τα βυτιοφόρα στα νησιά και επειδή διαπλέκονται με τους κατά τόπους βαχοδημάρχους δεν επιτρέπουν να ξεκινήσει με την βοήθεια των ισραηλινών η διαδικασία της αφαλάτωσης, γιατί θα χάσουν οι νερουλάδες την μπίζνα!

Οι νερουλάδες λοιπόν κρατάνε την αφαλάτωση μακριά από τα νησιά που τόσο την έχουν ανάγκη.

Οι νερουλάδες σε συνεργασία με τους βλαχοδημάρχους και τους βλαχοκοινοτάρχες- που είναι και της μόδας αυτό το διάστημα λόγω εκλογών.

Όπου νάναι θα γεμίσει το διαδίκτυο με κακομούτσουνους Έλληνες που θέλουν να γίνουν βλαχοδήμαρχοι.

Πάμε παρακάτω. Εάν ήμασταν ένας αξιοπρεπής λαός δεν θάχαμε φθάσει στο σημείο που φθάσαμε και από δω που είμαστε αδυνατούμε να δούμε τα χειρότερα που έρχονται καλπάζοντας!

Την ίδια ώρα οι άθλιοι κρατιστές ηγέτες μας πασχίζουν να επιταχύνουν την Κόλαση του Δάντη, διατηρώντας σε λειτουργία τους εκατοντάδες δημόσιους οργανισμούς στους οποίους έχουν παρκάρει τους κομματικούς στρατούς-κηφήνες.

Παρουσιάζουν δε το πέτσινο πλεόνασμα-το κράτος χρωστάει και της Μιχαλούς-σαν μεγάλη ατραξιόν-σκατά. Περιμένετε και θα δείτε τι έρχεται.

Έχουμε λοιπόν από την μια μεριά τους άθλιους κρατιστές του Σαμαρά και από την άλλη τους κηπουρούς των λαχανόκηπων του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι έιναι έτοιμοι να κυβερνήσουν παρέα με τους Φωτόπουλους και τους Ρίζους Ρίζους με μοναδικό εφόδιο το ότι δηλώνουν αριστεροί.

Επειδή από αυτό το κατσιαπλιάδικο κομματικό σύστημα πολύ δύσκολα θα πάμε απευθείας σε έναν τεχνοκράτη πρωθυπουργό, είναι πολύ πιθανόν ένας πιο σοφός Καραμανλής, ο Καραμανλής plus, να είναι μια λύση σωτηρίας, μέσα στο ευρώ και την Ευρώπη.

Πως θα μπορούσε όμως να επιστρέψει ως ηγέτης ο Καραμανλής; Μόνο με μία προυπόθεση: Eάν χιλιάδες λαού, μέσα στην απόγνωσή τους, κατέφθαναν από όλα τα μέρη της Ελλάδας στην Ραφήνα και ζητούσαν την επίστροφή του.

Εάν δηλαδή αποκτούσε κινηματική μορφή, η επιθυμία των πολιτών να επιστρέψει.

Οι πολίτες ζαλισμένοι σαν τα κοτόπουλα από τους φόρους και έχοντας απέναντί τους ένα κράτος-ληστή έχουν παρανοήσει.

Ειδικά όσο διαπιστώνουν πόσο τραχανοπλαγιάδες είναι και οι ένοικοι της Κουμουνδούρου.

Εάν δεν βρεθεί μια βαλβίδα εκτόνωσης, η χώρα θα εκραγεί. Ο Καραμανλής θα μπορούσε να είναι μια κάποια λύση, ακόμη και πρόσκαιρης, εκτόνωσης. Το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί σε έναν λαό είναι η δολοφονία της ελπίδας και της προοπτικής. Κι αυτό είναι έργο τόσο της κυβέρνησης όσο και της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ο λαός χωρίς πετρέλαιο μπορεί να ζήσει, χωρίς ελπίδα μπορεί;