Τετάρτη μεσημέρι το αεροπλάνο από την Αθήνα
έφτασε στη Θεσσαλονίκη με καθυστέρηση, αλλά σημασία έχει ότι την έφερε… Μετά
από καρδιοχτύπια μπόλικα κι άλλη τόση αγωνία. Στα 83 της χρόνια η συγγραφέας
παιδικής λογοτεχνίας Αγγελική Βαρελλά συνεχίζει να ταξιδεύει σ’ όλη την Ελλάδα
και να σκορπίζει στο πέρασμά της ελπίδα. Γιατί, τί είναι ελπίδα, αν όχι η
επικοινωνία με τα παιδιά και τα σχολεία;
Ανάμεσα στα πολλά βιβλία της και το περίφημο
«φιλενάδα φουντουκιά μου», ξεχωριστό για το ηχηρό μήνυμα σεβασμού προς το
περιβάλλον...
Στην ανάμνηση της φουντουκιάς του βιβλίου κι ό,τι αυτό συνεπάγεται
σε συμβολισμούς, μία φουντουκιά φυτεύτηκε από τη συγγραφέα κι έξω από τη
Βιβλιοθήκη της πόλης μας.
Ο «Αδέσποτος», το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του
Συλλόγου Ζωόφιλων προσκάλεσε τη συγγραφέα για να εγκαινιάσει τη γωνιά που του
παραχώρησε ο Δήμος Πέλλας στη Δημοτική Βιβλιοθήκη των Γιαννιτσών. Στη συγκίνηση
όσων δούλεψαν για την ιδέα αυτή, προστέθηκε κι αυτή, από την δουλειά που
παρουσίασαν οι τρίτες τάξεις του 1ου Δημοτικού σχολείου της πόλης μας. Είναι
κοινό μυστικό πως όταν καταθέτεις ψυχή στη δουλειά σου, αυτό φωνάζει, κραυγάζει
για την ακρίβεια και συγκινεί.
Ο Αδέσποτος λοιπόν ευτύχησε να έχει φίλους
συγγραφείς που ταξιδεύουν με ρίσκα υγείας για να μην ακυρωθεί μία εκδήλωση
καρδιάς, ευτύχησε να έχει και δάσκαλους που στηρίζουν την προσπάθειά του με το
ταλέντο και την αγάπη τους.
Θα μπορούσαν να γραφτούν κι άλλα πολλά για το
απόγευμα εκείνο, αλλά εκτιμούμε πως αντιγράφοντας τους στίχους του τραγουδιού
που γράφηκαν από την Δέσποινα Χατζαησλανίδου και τραγουδήθηκε από τα τους
μαθητές που προαναφέρθηκαν, υπερκαλύπτεται η ιδεολογία της προσπάθειας που
ονομάζεται «Aδέσποτος». Μ’ άλλα λόγια, η ανάγκη να γίνουμε καλύτεροι Άνθρωποι…
Πίσω απ΄ το ποτάμι που τρέχει
Πίσω απ’ το ποτάμι που τρέχει είναι μια πηγή,
Πίσω απ’ τον σκυφτό μου πατέρα, η απόγνωση,
Πίσω απ’ τα παιδιά τα χαμένα είναι η οργή,
Πίσω απ’ τ’ απλωμένο το χέρι, η εξαθλίωση.
Πίσω απ’ τα καμμένα τα δάση, η αχορτασιά,
Πίσω απ’ τα αδέσποτα ζώα είναι η απονιά.
Πίσω από σχολειά που στερούνται η αμορφωσιά,
Πίσω από το αδιάφορο βλέμμα, η απανθρωπιά.
Άνθρωπέ μου σε άκουσα πάλι, τον άνεμο να
ρωτάς,
ποιος να ξέρει στο βλέμμα του πίσω, τι κρύβει
ο Θεός
για μας;
Αν μπορείς την απάντηση δώσε, αν υπάρχει
ελπίδα καμιά,
για να φτιάξει στο μέλλον ο κόσμος και για
μας τα παιδιά;
Άνθρωπέ μου σε άκουσα πάλι ευθύνες ν’
αναζητάς,
άσε τους άλλους, γύρνα σε σένα, φτιάξε τον
κόσμο ξανά.
Αν μπορείς το βλέμμα σου στρέψε σ’ ανώτερα
ιδανικά,
να βρεις αξίες χαμένες στο χρόνο, να φτιάξει
η ζωή μας ξανά.
Πίσω απ΄ τα σχολειά που παλεύουν είναι η
χαρά,
Πίσω απ’ τον αγώνα που κάνεις τα ιδανικά,
Πίσω απ’ το βιβλίο που ανοίγει είναι η ζωή,
Πίσω από το χέρι που γράφει είναι η δύναμη.
Πίσω απ’ τους δικούς μας δασκάλους είναι η
ψυχή,
Πίσω από σπουδαίες αξίες είναι η συνταγή…
Για το Σύλλογο Ζωόφιλων Γιαννιτσών Κική
Δημητριάδου
