Ο μύθος της διαπραγμάτευσης και το Σχέδιο Β

Το χαρτί της διαπραγμάτευσης το έπαιξαν Πασοκ, η ΝΔ το Λαος και η αριστερή ΔΗΜΑΡ δεν μας είπαν όμως τι κατάφεραν ή αν ακόμη πιστεύουν σε αυτήν. Η διαπραγμάτευση, όταν δεν είναι μύθος, προϋποθέτει ένα ισορροπημένο συσχετισμό δυνάμεων και είμαστε μπροστά σε ένα ασύμμετρο σκηνικό το οποίο ακόμη και ο Συρίζα παραδέχεται και ενισχύει λέγοντας ότι η έξοδος από το ευρώ είναι εθνική καταστροφή. Άρα παίζουμε με την πλάτη στον τοίχο χωρίς δυνατότητα διαπραγμάτευσης.

Δεν αποκυρήσω καμιά Ευρώπη ΕΙΜΑΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΣ, ωστόσο ζω σε μια χωρά που γνωρίζει την πιο βαθιά κοινωνική και οικονομική κρίση σε ανεπτυγμένο κράτος και αυτό γίνεται εντός της Ε.Ε.και με τις ευλογίες αυτής. Μια χώρα σε βαθιά ύφεση, σε παραλυσία του παραγωγικού της ιστού, με έλλειψη ρευστότητας και αφαίμαξη εθνικών πόρων λίγα μπορεί και πρέπει να κάνει: 1) Παύση πληρωμών ώστε πόροι που φεύγουν από τη χώρα για την αποπληρωμή των χρεών να στραφούν στο εσωτερικό και να αυξήσουν την αναγκαία για τη χώρα ρευστότητα χάριν της οποίας δανειζόμαστε απ΄ έξω. 2) Εθνικό νόμισμα, εργαλείο αναγκαίο που επιτρέπει αφενός τον έλεγχο ρευστότητας από εμάς, όχι απο την ΕΚΤ και αφετέρου, μέσω της υποτίμησης του, βοηθάει στην ανάκτηση της εσωτερικής αγοράς καθιστώντας ελκυστικές τις εξαγωγές και αποθαρρύνοντας τις εισαγωγές. 3) Δημόσιο τραπεζικό σύστημα για να στηρίξει τον 4) αναπτυξιακό σχεδιασμό και πάνω απ’ όλα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - κατά τον αείμνηστο Λεωνίδα "βάθεμα και πλάτεμα της Δημοκρατίας". Εν κατακλείδι, στη χώρα μας υπαρχει αναγκαιότητα επεξεργασίας ενός εναλλακτικού σχεδίου, υπάρχει αναγκαιότητα απο το ΣΧΕΔΙΟ Β’. 

Γιώργος Μουρατίδης

Σχέδιο Β' Αλμωπίας