Αποκαλυπτήρια

Από κάπου εδώ η αρχική ιδέα. Γνωστή καρμανιόλα ο δρόμος. Μια ευθεία κατεβασιά που ξεγελάει. Κι έχει δυστυχώς ξεγελάσει πολλούς. Πολλούς μέχρι τώρα, ιδίως έφηβους και νέους. Που έβαψαν με το αίμα τους την άσφαλτο. Μια άδικη θυσία στον κακό σχεδιασμό του δρόμου, στην ολιγωρία των τοπικών αρχών και στο διεγερτικό της ταχύτητας. Οπότε, χρειάζεται τουλάχιστον κάτι. Κάτι σαν υπενθύμιση, κάτι σαν σύμβολο. Πρωτίστως όμως κάτι σαν σημάδι μνήμης, ένα δηλαδή μνημείο, όπως αυτά που σημείωνε με έμφαση ο Ιωάννου – στο Γάλα, αν δεν κάνω λάθος- ότι θα έπρεπε να κοσμούν τις γωνίες της Θεσσαλονίκης, για να μην αφήνουν σε ησυχία τη ράθυμη μνήμη των αστών.

Και τι χρειάζεται για να στηθεί ένα τέτοιο μνημείο; Αν υπάρχει αληθινή διάθεση, νομίζω πως τίποτα παραπάνω από την ευτυχή σύμπτωση ανάμεσα στην ευφάνταση ιδέα, στην καλλιτεχνική έμπνευση και την πολύωρη εργασία. Στην προκειμένη περίπτωση, η ιδέα ανήκει στον διευθυντή του 1ου ΕΠΑΛ, Παναγιώτη Μόσχου, η έμπνευση στον διακεκριμένο δημιουργό της περιοχής, Σάκη Αραμπατζή, και η εργασία, στον ίδιο τον καλλιτέχνη και σε μαθητές του σχολείου.

Ό,τι τελικά προέκυψε, νομίζω ότι ξεπερνάει κάθε προσδοκία. Ένα σιδηρογλυπτό από ανακυκλώσιμα υλικά που συνταιριάζει σε αρμονικό όλο τη χάρη της κατασκευής με το βάρος των υλικών, τη λεπτότητα της λεπτομέρειας με τη στιβαρότητα του θέματος, τον εφηβικό παρορμητισμό με την απειλητική σκιά του θανάτου, έτσι που κοιτώντας το να νιώθεις ότι αυτονομείται και από αυτόν ακόμη τον συμβολισμό, προκειμένου να επιτελέσει τη μία και μόνη λειτουργία ενός άξιου καλλιτεχνικού έργου: την πλέρια αισθητική συγκίνηση.

Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης

Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμα σε όλα αυτά, που στην αντίληψή μου έχει ιδιαίτερη αξία. Τώρα που η τεχνική εκπαίδευση αποσαρθρώνεται με ευθύνη της ιθύνουσας πολιτικής ηγεσίας, τώρα που οι εκπαιδευτικοί σε καίριες ειδικότητες απολύονται, τώρα που οι μαθητές προετοιμάζονται για το καθεστώς της μαθητείας, το έργο αυτό έρχεται να βεβαιώσει το αυτονόητο: ότι το σχολείο θα μπορούσε να αποτελέσει κάτι πολύ παραπάνω από χώρο μετάδοσης γνώσεων και προετοιμασίας για την αγορά εργασίας και να εξελιχτεί σε πνευματικό και καλλιτεχνικό κέντρο δημιουργίας.

Το σιδηρογλυπτό που κοσμεί πλέον την είσοδο του 1ου ΕΠΑΛ Γιαννιτσών βεβαιώνει μια δυνατότητα που εναπόκειται στον εκπαιδευτικό κόσμο και στους εμπνευσμένους εκπαιδευτικούς να την καταστήσουν πραγματικότητα.

Παναγιώτης Σ. Χατζημωυσιάδης

Φιλόλογος - Συγγραφέας